براساس گزارش CNN، درحال حاضر بسياري از وسايل در سطح شهرها، ار اتوموبيل‌ها گرفته تا ترموستات‌ها، با مجموعه‌اي ار اوپراتورها، توليد‌كنندگان و مصرف‌كنندگان از طريق اينترنت در ارتباطند و وضعيت خود را به صورت مداوم گزارش مي‌كنند.
اما در مناطق حاشيه‌اي شمال ولز، منطقه‌اي كه هيچ شهرتي در زمينه آنلاين بودن ندارد، محققان پروژه‌اي در زمينه اينترنت گوسفندان آغاز كرده‌اند و در تلاشند با وصل كردن تجهيزات وايرلس به دام‌ها از آنها اطلاعاتي درباره حركت و موقعيتشان جمع‌آوري كنند.
به گفته گوردون بلير از دانشگاه لنكستر، بيشترين تحقيقات و پروژه‌ها در زمينه اينترنت اشيا در شهرهاي بزرگ انجام شده‌اند، از اين رو خارج كردن اين طرح‌ها از كلان‌شهر‌ها و اجراي آنها در مناطق روستايي ايده‌اي بي‌نظير خواهد‌بود و رويكردي كاملا جديد را نسبت به اينترنت ايجاد خواهد‌كرد.
اگرچه گفته مي‌شود حركت گله‌هاي گوسفند حاضر در اين پروژه مي‌تواند امواج واي‌فاي را در محيط پراكنده ساخته و موجب بهبود پوشش اينترنت در مناطق روستايي شود، بلير مي‌گويد اين هدف اصلي پروژه‌اش نيست. تمامي هدف اين پروژه گرد‌آوري اطلاعات از گله‌هاي گوسفند است نه انتشار امواج اينترنتي از حيوانات. زيرا به گفته بلير، گوسفندان به دليل حركت گله‌اي هرگز انتقال‌دهنده‌هاي اينترنتي متحرك خوبي نخواهند بود.
به گفته وي در شمال نروژ ديگر دانشمندان گوزن‌ها را براي انجام اين‌كار مورد بررسي قرار داده‌اند، زيرا اين حيوانات رفتارهاي فردگرايانه‌تري از خود بروز مي‌دهند. بلير مي‌گويد حيوانات براي تبديل شدن به نقاط واي-فاي بايد در عين اجتماعي بودن از پراكندگي بالايي برخوردار باشند.
بلير مي‌گويد گوسفندان به شكل گله در مي‌آيند و به راحتي اطلاعات را از خود منتشر مي‌كنند تا زماني كه به نزديكي ايستگاه دريافت‌كننده اينترنتي برسند و اطلاعات را براي محققان دانشگاه لنكستر ارسال كنند. اين اطلاعات درست مانند شايعه از گوسفندي به گوسفند ديگر منتقل مي‌شود.
شايد ايده اينترنت گوسفندان خنده‌دار به نظر بيايد، اما هدف از اين پروژه كاملا جدي است. هدف از ايجاد چنين شبكه‌اي ميان گوسفندان ثبت حركات اين حيوانات است تا به واسطه در اختيار داشتن مجموعه‌اي از حسگرهاي گوسفندي، شرايط محيطي متفاوتي را از سيل و خشكسالي گرفته تا آلودگي‌هاي كشاورزي را تحت نظر گرفت.
به گفته لبير، ميان گوسفندان و طبيعت ارتباط مستقيمي وجود دارد و ممكن است پاي مسائلي از قبيل كيفيت آب و بيماري‌هاي عفوني در ميان باشد، زيرا اگر گوسفندان به بيماري مسري مبتلا شوند، بيماري خود را به آب رودها و در نهايت به منابع آب انساني انتقال خواهند‌داد.
وصل كردن فرستنده‌هاي اينترنتي به گوسفندان يكي از اصلي‌ترين چالش‌هاي اين پروژه بوده‌است. مجموع يكي از اين حسگرها بزرگتر از يا پاكت سيگار نيست. دانشمندان ابتدا به يك قلاده هوشمند فكر مي‌كردند،اما بلير مي‌گويد اين ابزار مي‌توانست جان حيوانات را به خطر بياندازد. همچنين ابعاد اين تجهيزات امكان وصل كردن آنها را به گوش گوسفندان نمي‌داد. اكنون دانشمندان در جستجوي يافتن راهي ايمن براي اتصال فرستنده‌ها به بدن گوسفندان، به بستن آنها به دور كمر حيوانات فكر مي‌كنند.
نظر شما